:)

W 1869 roku w pobliżu Pręgowa zbudowano wodociąg dla Gdańska. W 1886 roku zbudowano w Pręgowie odcinek linii kolejowej Pruszcz - Kartuzy. Jednak przystanek kolejowy zbudowano tu dopiero w 1907 roku. Budowa kolei przyniosła wsi i jej mieszkańcom wiele korzyści, stanowiła bezpośrednie połączenie z Gdańskiem.

W latach 80-tych XIX wieku wieś Pręgowo Dolne leżała w powiecie kartuskim, nad Radunią, która tworzyła w tym miejscu granicę pomiędzy powiatem kartuskim i gdańskim. Parafia katolicka miała siedzibę na miejscu, zaś parafia ewangelicka, obejmująca Pręgowo, mieściła się w Lublewie. Wieś pozostała kościelną i wraz z plebanką Popówką, należała do kaplicy królewskiej w Gdańsku. Wieś posiadała wówczas 957 morgów, 4 zagrody, 2 gburstwa. W 1869 r. w Pręgowie Dolnym było 164 mieszkańców: 127 katolików, 37 ewangelików. We wsi mieściła się 1 - klasowa szkoła katolicka, w której uczyło się 138 dzieci. We wsi znajdowało się 15 domów mieszkalnych. W tym czasie Pręgowo Górne stanowiło wieś włościańską, posiadającą 20 gburstw i 39 zagród, liczącą 804 morgów powierzchni.

 W 1869 r. w Pręgowie Górnym mieszkały 462 osoby, w tym 377 katolików, 80 ewangelików, 5 Żydów. Znajdowały się we wsi 51 domy mieszkalne. Według statystyki ludności kaszubskiej z 1899 roku, w Pręgowie Dolnym mieszkało ogółem 145 osób, w tym 80 katolików Kaszubów, 6 ewangelików Kaszubów, 23 katolików Niemców i 36 ewangelików Niemców. Zaś w tym samym roku w Pręgowie Górnym mieszkało ogółem 527 osób, w tym 314 katolików Kaszubów, 6 ewangelików Kaszubów, 82 Niemców katolików, 115 ewangelików Niemców i 10 Żydów.

Nauczycielami, na przełomie XIX i XX wieku, w Pręgowie Górnym byli kolejno: Stanisławski, Nierzalewski, Drens, Gregorkiewicz, Buchma, Gregorkiewicz. Zaś w Pręgowie Dolnym: Mieran, Ring Ludwig. W latach 90-tych XIX między Pręgowem Dolnym, a Górnym wynikł spór dotyczący oddzielenia się obu wsi. Jednak władze w 1894 roku ustaliły, że od tej pory wieś będzie nosiła wspólną nazwę Pręgowo. Nauczycielami w Pręgowie byli: w 1895 - 1913 Ring Ludwig, 1913 - 1915 Ring Ernst, 1915 - 1919 Domke Karl i od 1919 - 1923 r. Schulz Albert. W latach 1903 - 1912 właścicielem 88,62 hektarów terenu wsi Pręgowo był Herman Frowerk. W 1923 roku Pręgowo liczyło 600 mieszkańców, z tego 495 katolików i 99 ewangelików oraz 6 Żydów.

Po I wojnie światowej Pręgowo należało do Wolnego Miasta Gdańska i zostało włączone do powiatu Danziger -Hohe. W 1921 roku wieś została zelektryfikowana.

Fragment Artykułu: http://www.kolbudy.pl